موجیم که آسودگی ما عدم ماست

احمق ِ بی شعور! تو کِی میخوای آدم شی آخه نفهم؟
آخه blogspot هم فیلتر کردن داشت؟
فکر می کنی با اینها به کجا میرسی آخه؟ اصلا به کجا میخوای برسی؟
هیچ فکر کردیکه اگه این حرفهایی ازشون میترسی، تو وبلاگها و اینجور جاها گفته
نشن و تو دل و کله های ما بمونن و تلمبار بشن، یه روزی بالاخره ریشه ات رو می
کنند! چه دیر، چه زود. بالاخره رفتنی هستی و هر چه دیر تر بروی، با درد بیشتری
میروی ...
ما راه های دیگری هم داریم و خوبی زندگی ِ ما این است که مجبوریم همواره به
فکر ترفندی جدید برای رهیدن از محنت هایی باشیم که به ما تحمیل می کنی. مجبوریم که
هیچ گاه خلاقیت خود را کنار نگذاریم و چه لذتی دارد کشف و یافتن این خلاقیت ها و
صحبت کردن از آنها. لذتی که احمق ها از درک آن عاجزند!
پس سپاس خدایی را که دشمنان ما را از احمق ها قرار داد و لذت کشف خلاقیت را به

ما چشانید.
اولین پست ایمیلی در سه شنبه، هفتم اردیبهشت ماه هشتاد و نه